Ścieżka przyrodnicza – Błota Biebrzańskie – Nowy Lipsk

Ścieżka przyrodnicza - Błota Biebrzańskie - Nowy Lipsk zlokalizowana jest około 7 km na zachód od miasteczka Lipsk. Aby dotrzeć do ścieżki najlepiej jest dojechać własnym środkiem transportu. Najdogodniejsza droga dojazdu prowadzi ze Sztabina przez Krasnybór do Lipska. Dla turystów niezmotoryzowanych pozostaje komunikacja autobusowa relacji Sztabin - Lipsk.

Na wysokości wsi Nowy Lipsk należy skręcić na południe w drogę gruntową prowadzącą do wsi. Od skrzyżowania ze stojącym nieopodal krzyżem idziemy drogą w kierunku południowo-zachodnim, a następnie jeszcze około 1 km w kierunku południowo-wschodnim docierając do ostatnich zabudowań. Z tego miejsca mamy do przejścia jeszcze około 500 m do początku ścieżki, znajdującej się na północnym skraju doliny Biebrzy.

Przebieg ścieżki przyrodniczej - Błota Biebrzańskie - Nowy Lipsk

Od Nowego Lipska ścieżka prowadzi w stronę Lipska (8 przystanków). Ścieżka znajduje się na północ od rzeki Biebrzy. Ścieżka przyrodnicza - Błota Biebrzańskie - Nowy Lipsk w wariancie krótszym ma długość 3 km, natomiast w dłuższym ponad 4 km. Trasa została wprawdzie poprowadzona w całości poza granicami Biebrzańskiego Parku Narodowego, należy jednak pamiętać o przestrzeganiu wszelkich norm zachowania obowiązujących podczas obcowania z dziką przyrodą. Dotyczy to zwłaszcza zakazu zbaczania z trasy, zrywania roślin i płoszenia zwierząt.

Przebycie całej trasy, mimo że nie należy ona do szczególnie trudnych, wymaga zwiększonego wysiłku fizycznego, ponieważ poprowadzono ją niemal w całości po terenach zabagnionych. Przed wyprawą należy zaopatrzyć się w buty gumowe. W okresach po znacznych opadach deszczu należy liczyć się z występowaniem stałego zabagnienia na całej trasie. Wiosną w czasie maksymalnych stanów wód w dolinie niektóre fragmenty ścieżki mogą być podtopione i niemożliwe do przejścia lub bardzo trudne do przejścia. Należy wówczas omijać powierzchnie pozbawione roślinności, wypełnione wodno - torfową mazią (to właśnie ona potrafi wciągać). Wkroczenie do takich miejsc jest bardzo niebezpieczne i w najlepszym wypadku może skutkować tylko niezbyt przyjemną kąpielą.

Gatunki ptaków jakie możemy spotkać na ścieżce

biegus zmienny, bąk, bączek, bocian czarny, łabędź niemy, kania ruda, kania czarna, trzmielojad, bielik, błotniak stawowy, błotniak łąkowy, sowa błotna, kropiatka,zielonka, derkacz, batalion, mewa mała, rybitwa rzeczna, rybitwa białoczelna, rybitwa białowąsa, rybitwa czarna, zimorodek, kraska, dzięcioł zielonosiwy, dzięcioł czarny, dzięcioł średni, lerka, świergotek polny, wodniczka, ortolan.

Opis ścieżki przyrodniczej - Błota Biebrzańskie - Nowy Lipsk

Na trasie ścieżki usytuowano dwie wieże widokowe oraz 8 przystanków, przy których wybrane elementy środowiska przyrodniczego prezentują się szczególnie interesująco. Ścieżka ma na celu przybliżenie budowy i struktury zbiorowisk roślinnych porastających torfowiska niskie i przejściowe w strefie przykrawędziowej doliny, roślinności śródbagiennych wyniesień mineralnych (tzw. grądzików), a także osobliwości florystycznych i faunistycznych Kotliny Biebrzańaskiej.

Początek ścieżki znajduje się przy wieży widokowej, usytuowanej na krawędzi doliny, około 500 m na południe od zabudowań wsi Nowy Lipsk. Z najwyższego punktu wieży otwiera się rozległy widok na dolinę Biebrzy. Wskutek prowadzonych tutaj zabiegów ochrony czynnej przyroda zyskała nowy wymiar. Na powierzchni kilkuset hektarów usunięto tysiące młodych brzóz i bujne zarośla wierzbowe, które rozprzestrzeniły się w ciągu ostatniego ćwierćwiecza wskutek obniżenia poziomu wód gruntowych i zaniechania koszenia łąk i szuwarów. Powstrzymanie ekspansji gatunków drzewiastych jest jednym z priorytetowych założeń koncepcji ochrony biebrzańskich bagien. Lasy i zarośla pozostawiono jedynie w strefach przykrawędziowej i przykorytowej doliny (są to głównie lasy olszowe), a także w jej centralnych partiach, gdzie rozwijają się lasy brzozowo-sosnowe.

Działania tego typu stwarzają dogodne warunki rozwoju roślinności szuwarowej, a w konsekwencji - wzrostu bogactwa gatunkowego ornitofauny terenów otwartych. Toteż przy odrobinie cierpliwości możemy w tym miejscu zaobserwować nie tylko pospolite gatunki ptaków, lecz także "rarytasy" ornitologiczne, np. dubelta, wodniczkę czy bataliona. Niewykluczone, że w zasięgu naszego wzroku, na tle widniejących na horyzoncie lasów, znajdzie się także wędrujący łoś. Spod wieży widokowej ścieżka prowadzi na wschód, początkowo wzdłuż niewielkiego wyniesienia mineralnego, a następnie przez wielobarwną wilgotną łąkę, by po około 200 metrach zbiec na dobrze uwilgotnione torfowisko, porośnięte rozlicznymi gatunkami turzyc i traw. Na skraju młodego lasu olszowego usytuowano pierwszy przystanek na trasie ścieżki.

Na trasie ścieżki znajdują się następujące przystanki:

Przystanek 1 - kwaśna młaka niskoturzycowa (Carici canescentis-Agrostietum caninae)
Przystanek 2 - łąka ostrożeniowa (Cirsietum rivularis)
Przystanek 3 - zbiorowisko z dominacją turzycy nitkowatej (Caricetum lasiocarpae)
Przystanek 4 - zarośla brzozy niskiej i wierzby rokity (Betulo-Salicetum repentis)
Przystanek 5 - gnidosz królewski (Pedicularis sceptrum-carolinum)
Przystanek 6 - subborealna brzezina bagienna (Thelypterido-Betuletum pubescentis)
Przystanek 7 - użytkowanie bagien
Przystanek 8 - grąd Osowik

Wykonawca ścieżki: Stowarzyszenie Pracownia Architektury Żywej
Gospodarz ścieżki: Stowarzyszenie Pracownia Architektury Żywej