Flora Biebrzańskiego Parku Narodowego

Flora i wyjątkowe piękno krajobrazu w Biebrzańskim Parku Narodowym zachwyca oczy wszystkim, którzy znajdą się na jego obszarze. Nieprzeciętne wartości przyrodnicze Kotliny Biebrzańskiej są efektem tzw. zlodowacenia środkowopolskiego. Było to ostatnie zlodowacenie bałtyckie. Wtedy topniejący lodowiec przemieszczał się kształtując rzeźbę terenu. Jednocześnie budował podłoże dla rozwoju roślin.

W bogato zróżnicowanej szacie roślinnej Kotliny Biebrzańskiej. Rolę dominującą spełniają zbiorowiska siedlisk wodno – błotnych i torfowiskowych (turzycowiska, szuwary, roślinność mszysto – turzycowa i łąkowa) oraz zaroślowe i leśne (olsowe, grądowe, łęgowe, borowe).

Roślinność zbiorowisk wodnych

Roślinność zbiorowisk wodnych to: rzęsa drobna, trzcina pospolita, łączeń baldaszkowy, grążel żółty, żabiściek, rzęsa trójrowkowa, osoka aloesowata, rdestnica połyskująca, belia jeziorna, sitowie jeziorne, grzybień biała. Miejscem występowania tych gatunków jest rzeka Biebrza, a zwłaszcza jej starorzecza.

Roślinność zbiorowisk torfowiskowych

Roślinność zbiorowisk torfowiskowych charakteryzuje: brzoza niska, jaskier języcznik, turzyca pospolita, gnidosz bagienny, gorycz błotny, knieć błotna, czermień błotna, wątlik błotny, wełnianka szerokolistna i wąskolistna, okrężnica bagienna, bagno zwyczajne, skalnica torfowiskowa, borówka bagienna, rosiczka okrągłolistna, bagnica torfowa.

Roślin zbiorowisk leśnych

Siedliska roślin zbiorowisk leśnych to: bluszcz, konwalia majowa, widłak goździsty, naparstnica zwyczajna, kokoryczka wonna, groszek wiosenny, przylaszczka pospolita, gajowiec żółty, szczawik zajęczy, manna gajowa, orlik pospolity, skrzyp olbrzymi, sałatnik leśny.

Częstym zjawiskiem na terenie Biebrzańskiego PN są lasy grądowe. Grądy mają charakter lasów liściastych, w których dominują: grab zwyczajny, dąb szypułkowy, lipa drobnolistna, klon zwyczajny, wiąz górski, jesion wyniosły oraz leszczyna.

Dużą powierzchnię obszarów wydmowych Doliny Biebrzy porastają bory sosnowe i sosnowo – świerkowe. Ze względu na piaszczyste podłoże, najczęściej spotykane to sosnowe bory suche, gdzie obok sosny licznie występują jałowce.

Nieco liczniejsze siedliska zajmuje bór świeży, z sosną, świerkiem i czasem brzozą. Może także wystąpić jałowiec, jarzębina i kruszyna pospolita.

Bory mieszane występują na jeszcze bardziej żyznych siedliskach. Obok sosny i świerka pojawia się tu dąb i grab.

Środowiska najbardziej wilgotne zajmują bory bagienne, ze skarlałą sosną, świerkiem i omszoną brzozą.

W zbiorowiskach roślinnych występujących na obszarze BbPN spotyka się wiele roślin rzadkich, ginących lub zagrożonych wyginięciem w Polsce. Kilka gatunków wymaga stosowania nawet ochrony międzynarodowej. Choć niestety nie wszystkie z nich zostały objęte ochroną ścisłą w Polsce. Do tej grypy należą: skalnica torfowiskowa, potocznik wąskolistny, wełnianka delikatna, ozorka zielona, obuwik pospolity, sasanka otwarta, gnieźnik leśny, brzoza niska. Z innych gatunków reliktowych występujących w Biebrzańskim Parku warto poznać wierzbę lapońską, bluszcz pospolity, wielosił błękitny, gnidosz królewski oraz dość popularne bagno zwyczajne.

Tak bogata flora Bagien Biebrzańskich może zachwycić niejednego turystę przebywającego w tej części Polski, a dla botaników to istny raj na Ziemi.